เกรียนไทยไปญี่ปุ่น EP.1 : ชอปปิ้งของจัดห้องยังไงให้อิ่มท้อง

เกรียนไทยไปญี่ปุ่น EP.1 : ชอปปิ้งของจัดห้องยังไงให้อิ่มท้อง

แน่นอน…ก็ไปช่วยเขาชอปปิ้ง แล้วให้เขาเลี้ยงน่ะสิ… (เลวมากนังกิ๊ก)

เป้าหมายของการเดินทางวันนี้เริ่มต้นที่การไปจัดการห้องนังทิ้ม ญาติฝ่ายยายนิดที่มาเรียนต่อที่ญี่ปุ่น รู้สึกว่าคุณทิ้มแกจะเพิ่งย้ายจากคอนโดเก่ามาห้องใหม่แถบชิบุย่า ก่อนมาญี่ปุ่นคุณลิลลี่แม่ทิ้มฝากมาให้ช่วยไปจัดการห้องเขาหน่อย เพราะหนุ่มน้อยต้องมานั่งยกลังไปมาคนเดียวมันน่าสงสารเหลือทน 😛


10 โมงกว่าๆ เราก็เคลื่อนพลกันออกจากบ้านกัน 5 คน หนูฮินะ ฮานะ สองสาวฝาแฝดหลานป้าจุงโกะต้องไปทัศนศึกษากับโรงเรียน ส่วนป้าจุงก็ลากเด็กชายตัวน้อย (ที่กิ๊กยังจำชื่อไม่ได้) ออกไปชอปปิ้งข้างนอก จากบ้านที่กิ๊กไปกบดานเค้าอยู่ ปกติแล้วใช้เวลา 5 นาทีก็ควรจะถึงรถไฟ เว้นแต่น้องๆ หนูๆ เดินไปโลดโผนไปเช่นวันนี้…


สองสาวฝาแฝดตะโกนเรียกเพื่อน ซักพักเพื่อนเธอๆ ก็เปิดหน้าต่างออกมาทักทายพร้อมแมวขนฟูคู่ใจ…
อย่างกะเรื่องโดราเอม่อนแหน่ะ!

ประมาณ 11 โมงกิ๊กก็เดินทางไปถึงชิบุย่า เจอทิ้มล่อให้ช่วยจัดห้องด้วยทาโกะยากิสองกล่อง แล้วก็ลงไม้ลงมือช่วยกันจัดข้าวของ ทิ้มบอกว่าเราเป็นคนที่ 5 แล้วที่มาช่วยทิ้มจัดของ แต่หลังจากช่วยจัดไปวันนี้ คาดว่าทิ้มต้องมีอีก 4 คนมาช่วยกว่าจะจัดเสร็จ 5555


คุณทิ้มกับเหยื่อล่อ


หลักฐานยืนยันว่าช่วยแล้ว (นิดนึง 555)

หลังจากเคลียร์กล่องใส่ข้าวของไปได้บางส่วน เราก็ออกไปซื้อของมาใส่ห้องเพิ่มกันแถวๆชิบุย่า
คุณทิ้มนี่กว่าจะเลือกได้แต่ละชิ้นต้องใช้ความละเอียดลอออย่างมาก มีหลากหลายโจทย์ในการเลือกสินค้า

1. ทิ้มคิดว่ามันไม่น่าเกลียด

2. ซื้อไปแล้วพ่อทิ้มจะไม่ด่าว่าซื้อมาทำไมไม่เข้ากับห้อง

3. ราคารับได้

4. เอาของดีๆ เลยเพราะคงได้ใช้นาน
สังเกตความบรรจงในการเลือกของได้จากการที่พี่แกใช้เวลาเลือกไม้ขัดส้วมอยู่ 2 รอบ รอบละครึ่งชั่วโมง และสุดท้าย เราก็ไม่ได้ไม้ขัดส้วมกลับไปสักอัน…


ทิ้มยืนเสิร์ชข้อมูลคุณภาพของถังขยะ ท่ามกลางกองถังขยะนับสิบ

นอกจากเลือกเครื่องใช้ในห้องเพิ่มเติมแล้ว ทิ้มก็ยังพากิ๊กไปเดินว่อนรอบชิบุย่าอีกด้วย! แน่นอนว่า Landmark หลักของชิบุย่าที่ขาดไม่ได้ก็ต้องเป็นเจ้าหมาฮาจิโกะที่ยืนรอเจ้านายจนตัวแข็งกลายเป็นรูปสลัก (เอิ่ม… ไม่น่าใช่นะ) ตึก 109 ที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าเครื่องประดับผู้หญิง มูจิ ลอฟท์


ฮาจิกิ๊ก ฮาจิโกะ

แต่บอกเลย ไม่มีอะไรที่น่าอินเท่าร้าน Mugiwara Store อีกแล้ว! มันก็คือ…ร้านขายของวันพีซนี่เอง ฮูเร~~ !! \(*0*)/


Mugiwara Store!!

ปกติเวลาใส่เครดิตรูปเค้าจะมีลายน้งลายน้ำ อันนี้เราขอแปะลายกิ๊กกี้ ให้รู้ว่าข้ามาเยือนจริง ฮิฮิ~ >w<


ลูฟี่ ชอปเปอร์ และกิ๊กกี้ขนาดเท่าตัวจริง!


หมวกชอปเปอร์ หมื่นกว่าเยนเลยนะใบเนี้ยะ! *0*

ทั้งร้านมีแต่สินค้าวันพีซวางเรียงรายเต็มไปหมด เราก็ได้แต่ตาโตกับอันนู้นทีอันนี้ที (แต่ซื้อไหม… ไม่มี) คุณทิ้มก็กลายเป็นตากล้องของเราไปโดนปริยาย (หึ! ขอเอาคืนมั่งเถอะ :3) ไหนๆ ก็มาถึงนี่แล้ว เราก็ขอจวกของฝากกลับไปหน่อยละกัน… อ่ะ ปากกาลายชอปเปอร์สามสี่ร้อยเยนนี่… -_-” (งกฉิบ)


ถ่ายรูปซะเยอะขนาดนี้ เลือกของฝากซะแพงเชียวนะ

หลังจากเดินเล่นนู่นนี่ แวบเข้าซอยนู้นนี้จนหนำใจแล้ว เราก็ไปจบกันที่ร้านซูชิ เสี่ยทิ้มขอเลี้ยงคืนที่มาช่วยจัดห้องวันนี้ จะยังไงล่ะ กิ๊กก็จัดเต็มสิคะ อิอิ 😀 ร้านนี้เป็นร้านซูชิหมุน ชื่ออะไรไม่รู้ (อ่านไม่ออก) เปิดอยู่ในห้างใหม่ Hikarie ย่านชิบุย่า เราเลือกนั่งโต๊ะเลยได้สั่งเมนูจิ้มๆ จอเอา (ไฮเทคชิบเป๋ง) หรือจะเลือกหยิบจากสายพานข้างๆโต๊ะก็ได้ พอสั่งไปซักพักซูชิก็จะลอยมาทางสายพานด้านบนถึงโต๊ะเราพอดิบพอดี แต่ละชิ้นฟินเว่อร์


จิ้มเมนูตามใจฉัน


โปะอะไรมากินหมด!

เราจัดซูชิหน้าปกติกันพอประมาณค่ะ ก่อนจะเริ่มออกนอกลู่นอกทาง ซูชิหน้าปลาปักเป้าบ้าง หน้ากั้งบ้าง หน้าปลาหมึกดิบบ้าง หน้าเอะอุอิโอะ อะไรซักอย่างบ้าง (ชื่อช่างมัน อร่อยก็พอ -w-””) แต่ละชิ้นถ้าเทียบกับไทยมันถูกกว่ามากอยู่แล้ว ก็เลยจัดไปเต็มเหนี่ยวแบบไม่อั้น เอาชิ้นที่อยากกินแบบไม่เกี่ยงราคา ไม่เกี่ยงปริมาณ

รวมๆ แล้วเรา 2 คนรวมกันกระแทกปากกันเข้าไปราวๆ 20 คู่ -[]-! อิ่มจนแทบจะเดินกลับไม่ไหว แค่อ้าปากพูดก็เหนื่อยละ… แต่สวาปามเข้าไปขนาดนี้ ราคาก็ถูกจนน่าตกใจเหมือนกัน ราวๆ 6 พันเยนจ้า ขอบคุณเสี่ยทิ้มมา ณ โอกาสนี้…


เอิ้ฟ… (\ *o*)=3

สุดท้ายทิ้มก็เดินมาส่งสถานีรถไฟ ซึ่งกว่าจะหาสถานีเจอนี่วายป่วงมาก เพราะสถานีที่ชิบุย่ามันเยอะเหลือเกิ้น…กิ๊กแบกพุงห้อยๆ กลับมาบ้านป้าจุงอย่างมีความสุขและจุกรวมกัน

ถ้าไม่นับเรื่องภูมิแพ้ขึ้นหรือเรื่องน่าปวดหัวอื่นๆ
วันนี้ก็ประมาณนี้ล่ะนะ…

ป.ล. ยังไงวันนี้ต้องขอบคุณทิ้มมาก เพราะถ้าไม่มีทิ้ม ก็จะไม่มีทิ้ม… จบค่ะ :3 55555

อ้อ แถมเสี่ยทิ้มยังบอกว่าเสียดายร้านนี้ไม่มีซูชิหน้าปลาวาฬกับเสปิร์มปลา นังทิ้มจะสั่งให้ชั้นกินอยู่ละ 5555